افراد بسیاری هستند که برای زیبا شدن دندان هایشان بعد از ایمپلنت، نیاز به ارتودنسی دندان ایمپلنت شده داردند. این افراد معمولا برای ایمپلنت هایشان نگران خواهند بود؛ چراکه این تصور در بین برخی از افراد وجود دارد، که برای انجام ارتودنسی نیاز به برداشتن ایمپلنت است، اما هیچ مانعی برای ارتودنسی دندان ایمپلنت شده وجود ندارد، که در ادامه بیشتر راجب این موضوع میخوانیم.
در پاسخ به این سوال باید گفت، استفاده همزمان از براکت و ایمپلنت های دندانی کاملا بستگی به شرایط اولیه دارد فرد دارد. بنابراین پزشک متخصص باید بررسی کند که درمان ارتودنسی چطور می تواند به اصلاح طرح لبخند افرادی که کاشت ایمپلنت انجام دادند بپردازند.
دنتال ایمپلنت یا ایمپلنت های دندانی برای جایگزینی دندان هایی که به خاطر آسیبی یا پوسیدگی شدیدی از دست رفته اند، طراحی شده اند. این ایمپلنت ها شامل پست تیتانیوم هستند که دندانپزشک آن ها را در فک برای جایگزینی دندان از دست رفته قرار می دهد. بعد از آن یک تاج دندان مصنوعی روی آن قرار می گیرد، بخشی که قابل دید است و عملکردی شبیه دندان طبیعی را دارد؛ در واقع ایمپلنت دندانی که در درمانگاه ایمپلنت دندان غرب تهران ممکن است به انتخاب بیمار صورت گیرد، آنقدر خوب باشد که اصلا بیمار فکر نکند این دندان برای خودش نیست.
ایمپلنت های ارتودنسی در بیمارانی که یا از پشتیبانی دندانی کافی برای لنگر انداختن ارتودنسی کافی برخوردار نیستند و یا در پوشیدن دستگاه های خارج دهان سازگار نیستند، به عنوان گزینه های جایگزین دستگاه های خارج دهان مورد پذیرش قرار گرفته اند. لنگرگاه ارتودنسی را می توان مقاومت در برابر حرکت ناخواسته دندان تعریف کرد؛ در طول درمان های ارتودنسی، می توان تکنیک های مختلفی را برای تقویت لنگر انداخت و استفاده کرد. تکنیک های سنتی بیومکانیکی، مانند استفاده از لنگر خارج دهانی توسط سرپوش یا داخل دهانی، یکی توسط میله ها، قوس های کام، زبانه یا الاستیک های بین ماگزیلا، نمی توانند به طور موثر لنگرگاه را کنترل کنند، چه به دلیل عدم انطباق بیمار یا به دلیل عدم دقت در ساختارهای پشتیبانی اتفاق میفتد.
اگر بیمار دندانی را از دست بدهد، متخصص ارتودنسی گزینه های مختلفی دارند، در برخی موارد، ممکن است برای بستن فضای ایجاد شده توسط دندان از دست رفته، از ارتودنسی استفاده شود. این ممکن است یک گزینه عالی برای بیمارانی باشد که از قبل با فشار دندان ها روبرو هستند. اگر دندان از دست رفته نیاز به جایگزین داشته باشد، براکت ها ممکن است برای پر کردن فضای خالی در آینده، استفاده شوند، اگر فضا به اندازه کافی باز نباشد، ارتودنسی می تواند فضا را بازتر کند. بنابراین فضای کافی برای ایمپلنت ایجاد می شود. اگر در حال حاضر فضایی برای ترمیم دندان وجود داشته باشد، براکت ها می توانند آن ناحیه را باز نگه دارند تا دندانهای اطراف به داخل آن هدایت نشوند
اگر یک یا چند دندان غایب دارید، ممکن است با درمان ارتودنسی، این فضای خالی توسط دندان های اطراف به خوبی پر شود و نیازی به ایمپلنت نداشته باشید، که این مستلزم انجام ارتودنسی توسط دندانپزشک خوب در تهران است، با این حال وجود ایمپلنت ها درارتودنسی مانعی برای ارتودنسی محسوب نمی شوند، بلکه از دندان های ثابت ایمپلنت شده می توان به عنوان تکیه گاه و نقطه فشار استفاده کرد.
زمانی که ایمپلنت به درستی در جای خود قرار نگرفته باشد و عملکرد ارتودنسی را با اختلال مواجه کند، دندانپزشک زیبایی مجبور به خارج کردن ایمپلنت می شود؛ از آن جایی که این کار دردسر زیادی برای بیمار و دندانپزشک زیبایی دارد معمولا آخرین موردی است که دندانپزشک به آن فکر می کند. در اولویت هر دندانپزشک، نگهداری ایمپلنت ها در زمان ارتودنسی است. دندانپزشکان از ایمپلنت ها به خاطر عمر بالایی که دارند، جهت تسریع درمان ارتودنسی استفاده می کنند، گاهی اوقات وجود ایمپلنت ها یک نقطه مثبت در فرایند درمان ارتودنسی محسوب می شود.
وقتی که ارتودنسی روی دندان قرار می گیرد، دارای فلز، لاستیک های کشی و براکت های فلزی و سرامیکی می باشد که روی دندان شما نصب می شوند. البته برخی از ارتودنسی ها از نوع متحرک هستند و با فلز روی دندان شما نصب نمی شود. البته این خیلی نکته ویژه ای . مخصوصاست. برای افراد بزرگسال که نمیخواهند در طول درمان ارتودنسی شان کسی هنگام صحبت کردن یا خندیدن، به فلز روی دندانشان خیره شوند؛ اما باید بدانید که آن ارتودنسی ها نسبت به ارتودنسی های فلزی معمولی بیشتر نیاز به مراقبت دارند. شما پس از نصب بریس ها باید غذاهای ارتودنسی خود را به نوعی انتخاب کنید که هیچ آسیبی به بریس ارتودنسی شما وارد نشود.
بیشتر بخوانید … ارتودنسی متحرک
قبل از اینکه درمان ارتودنسی تان را انجام دهید باید پیش از هرگونه تصمیمی برای شروع درمان، احتمال آسیب دیدن را در نظر بگیرید و از آن ها پیشگیری کنید. به این دلیل باید موارد زیر را انجام دهید. یکی از این موارد ارزیابی خطر درمان و همچنین متعادل کردن جنبه های درمانی قبل از تصمیمگیری می باشد. مال اکلوژن را درمان کنید، آسیب روانی ناشی از درمان ارتودنسی یا در واقع عدم درمان نباید نادیده گرفته شود و از موارد مهم در برنامه ریزی درمانی است. انتخاب بیمار در به حداقل رساندن خطرات درمان، نقش حیاتی دارد و پزشک بالینی باید هوشیارانه کار ارزیابی را از هر نظر انجام داده و مراقب باشد؛ اما به هر حال احتمال ریسک هایی هم وجود دارد که بیشتر آن ها شامل مشکلاتی است که در داخل دهان به وجود می آید که به آن خطر داخل دهانی هم گفته می شود.
بیشتر بخوانید :