کراس بایت یا بایت معکوس به معنی ارتباط غیر طبیعی بین یک یا چند دندان از ردیف بالایی با دندان مقابل در ردیف پایین است و به دلیل انحراف دندان از موقعیت طبیعی خود و یا غیرطبیعی بودن وضعیت فک رخ میدهد.
کراس بایت خلفی یک طرفه زمانی رخ میدهد که دندانهای بالایی شما هنگام قرار گرفتن روی دندانهای پایینی، از یک سمت در داخل دندانهای پایین قرار میگیرند.
کراس بایت قدامی که شبیه به وضعیت آندربایت است، زمانی رخ میدهد که دندانهای جلو در ردیف بالا هنگام قرار گرفتن روی دندانهای ردیف پایین، عقبتر از دندانهای جلویی ردیف پایین قرار میگیرند.
دلایل لزوم اصلاح “کراسبایت” عبارتند از:
به یاد داشته باشید که شما بهطور طبیعی در هنگام جویدن، فشار زیادی را اعمال میکنید و در وضعیت کراس بایت ، نیروهای جانبی نیز به آن افزوده میشود که میتواند موجب بیثباتی و تخریب دندانها گردد.
کراس بایت فراتر از یک نقص زیبایی ساده است. بنابراین اگر گمان میبرید که وضعیت کراسبایت دارید، برای تشخیص قطعی آن، حتماً به متخصص ارتودنسی مراجعه کنید زیرا در صورت عدم درمان، کراس بایت میتواند موجب عوارضی مانند TMJ یا TMD (اختلالات مفصل گیجگاهی فکی)، شل شدن دندان ، عقب نشینی لثه ، فرسایش بیش از حد مینای دندان و رشد نامتقارن صورت و انحراف فک گردد.
هنگامیکه دندانهای بیمار بر روی هم قرار میگیرد، ما به ارتباط میان دندانها “اکلوژن یا برهمایی دندانها” میگوییم.
یکی از چیزهایی که متخصص ارتودنسی باید بررسی کند، جلوتر بودن دندانهای بالایی از سطح دندانهای پایینی است ، این وضعیت نرمال آرایش دندانها است ؛ اما در وضعیت کراس بایت چنین نیست، بلکه زمانی که بیمار دندانهای خود را روی هم قرار میدهد، دندانهای بالایی در داخل دندانهای پایینی قرار میگیرند.
اگر کراس بایت در عقب دهان رخ دهد، کراس بایت خلفی است و اگر در جلوی دهان باشد به آن کراس بایت قدامی میگوییم.
کراس بایت میتواند مربوط به یک دندان یا چند دندان باشد. کراس بایت به دلیل جوانه زدن یک دندان در جهت نامناسب و یا عدم وجود فضای کافی برای رشد دندان رخ میدهد.
نوع دیگری از کراس بایت نیز وجود دارد که در عقب دهان رخ میدهد و به آن “کراسبایت باکال” میگوییم. کراسبایت باکال زمانی ایجاد میشود که دندانهای بالایی بسیار دور شده، به سمت گونه متمایل شدهاند و بهطور کامل از سطوح دندانهای پایین فاصله گرفته و با آنها تماسی ندارند. این نوع از کراسبایت با افزایش سن بیمار بدتر خواهد شد، زیرا دندانها به رشد خود ادامه داده و همپوشانی دندانهای بالا و پایین، عمیقتر خواهد شد.
برای بررسی اینکه آیا کودک شما دارای کراسبایت است، در حالت قرارگیری دندانهای بالا و پایین روی هم، دندانهای بالایی کودک خود را نگاه کنید. اگر دندانهای بالا در داخل دندانهای پایینی باشد، این وضعیت کراسبایت است. میتوانید با متخصص ارتودنسی در مورد اصلاح این وضعیت مشورت کنید.
هر نوع کراسبایتی نیاز به اصلاح ندارد، تنها راه تشخیص آن، معاینهی مناسب است. در کودکان وضعیت کراسبایت گاهی اوقات فقط با استفاده از بریس اصلاح میشود. در موارد دیگر دستگاهی در فک بالا قرار داده میشود که میتواند فک را گسترش داده و وضعیت کراس را برطرف سازد. متخصص ارتودنسی میتواند روش درمان دندانپزشکی را توصیه کند که شامل استفاده از دستگاهی به نام بسطدهندهی دندان است. این درمان ممکن است دردناک به نظر برسد، اما این طور نیست.
بسطدهندهی سریع پالاتال، بعد از فعال شدن، نیرویی را به مدت حدود پنج دقیقه وارد میسازد. احساس آن مانند زمانی است که شما دندانهای خود را با انگشتان دست فشار میدهید. برای بزرگسالان، سوچور کام به راحتی باز نمیشود و جراح دهان گاهی اوقات نیاز به آزاد کردن سوچور دارد تا بسط کام با دستگاه RPE بتواند رخ دهد.
دستگاه بسطدهنده در طول ۱-۲ ماه اول برای گسترش فک باز میشود و بهطور معمول برای سه ماه دیگر استفاده میشود تا فک در مکان جدید خود سفت شود. بریس دندان گاهی اوقات همراه با بسطدهنده و یا پس از برداشتن بسطدهنده قرار داده میشود.
کراسبایت قدامی و خلفی معمولاً قبل از درمان کامل (مرحله دو) اصلاح میشود. مرحلهی اول، درمان ارتودنسی برای درمان شلوغی و نامرتبی دندانهاست که میتواند به رشد فک و یا ظهور دندانهای جدید کمک کند. در خصوص کراسبایت، ما آنها را در همان ابتدا با درمان مرحلهی اول اصلاح میکنیم. برای مثال، کراسبایت خلفی سمت راست باید از همان ابتدا اصلاح شود، زیرا اگر به حال خود رها شود، میتواند باعث رشد نامتقارن فک پایین گردد.